Het wij-gevoel betekent veelal dat een mens zich prettig voelt bij een groep en daar onderdeel van probeert te zijn. Als er een bepaalde groep is waar je bij wilt horen, dan gelden er ook bepaalde regels en afspraken. Je denkt misschien dat je door rekening te houden met anderen en je aan te passen aan een groepsnorm, dat je er dan bijhoort. Doordat de groepsnorm de boventoon gaat voeren, sneeuwen echter je eigen mogelijkheden onder en ga je je aanpassen aan wat de groep wil. Het is prima om contact te hebben met anderen maar het moet geen drijfveer zijn, want dan verdwijn je in de grijze massa. Dat is ook zo bij familieverplichtingen of bij verenigingen waar verwacht wordt dat je meedoet. 

​

Ieder mens is uniek en ieder wezen is uniek en daarbij horen de legio mogelijkheden die ieder mens heeft. Op het moment dat je jezelf verloochent door niet te doen wat je wezen je diep van binnen aanreikt, voel je je steeds ongelukkiger. Het op deze wijze je leven aanpassen is een vorm van overleven en zo luister je niet naar de impulsen en de drang die van binnenuit komen. Zodra je meer en meer in je eigen kracht gaat staan en je eigen mogelijkheden leert kennen, ontdek je ook wat je echt samenbindt met een ander en wil je niets anders meer dan laten zien wie je werkelijk bent.

​