Ieder mens kent lijden en heeft perioden meegemaakt van lijden, of het nu in dit leven of in vorige existenties was. Lijden is altijd onderdeel van het menszijn. Net als met veel situaties in het leven gaat het erom hoe je kijkt naar het lijden, wat doet lijden met je; dompel je er helemaal in onder of kun je er neutraal naar kijken.

Vaak zijn het de omstanders die meer lijden dan de mens van wie men dénkt dat hij lijdt, want de ander weet niet wat het lijden is voor die persoon.

​

Ieder mens bestaat uit een karakter, uit genetisch materiaal en uit een denkkap en wordt soms geconfronteerd met zaken in het leven waarbij hij even helemaal niet weet hoe hij daarmee om moet gaan. Dat is een vorm van lijden en een mens kan daar behoorlijk aan onderdoor gaan. Iedereen kent zijn eigen vorm van lijden.

Als je dat lijden ziet als: ik kan er niets mee, dus ik sluit liever mijn ogen en pomp mij vol met allerlei medicijnen, drank, drugs of eten om het lijden maar onder controle te houden, dan wordt er niets geleerd. Je hebt dan niet de mogelijkheid aangegrepen om te kijken: wat betekent het eigenlijk waar ik tegen aanloop, waarom reageert mijn lichaam zo of waarom heeft het wezen dit lichaam uitgekozen om zijn lessen te leren? Ga er maar vanuit: als het een les is die het wezen meegenomen heeft naar deze planeet, dan heeft het wezen natuurlijk ook dit lichaam uitgekozen om in te huizen en weet dat dit lichaam de mogelijkheid heeft om deze les te leren.'

​

Wanneer mensen het lijden met elkaar willen vergelijken, dan zul je inzien dat ieder lijden op zichzelf staat. Wanneer je er een grote kijk op krijgt en gaat begrijpen wat lijden betekent, ga je merken dat het lijden geen recht van bestaan meer heeft en ben je er zo doorheen.

​

​