Wanneer mensen het hebben over liefde, dan hebben ze het over een emotie.

Een emotie die te ervaren is in het lichaam. De liefde tussen mensen is een emotiestroom waar mensen het wij-gevoel ervaren. Wanneer mensen in het wij-gevoel zitten, is daarin tegelijkertijd de veiligheid voor henzelf ingebouwd en wordt de emotie liefde een hebbedingetje. Want als je op zoek bent naar liefde, ben je veel met liefde in je denkkap bezig, en ben je eigenlijk op zoek naar een plek waarin je mag zijn wie je bent. Het gaat dan niet meer om het liefdegevoel voor een ander, maar het gaat om je eigen veiligheid, om je eigen plek in deze maatschappij.

Maar als je weet dat emoties altijd gedachten volgen en geen contact met het wezen hebben, dan besef je ook dat het remmend kan werken.. 

​

Liefde, zoals wij kennen in het menszijn, bestaat niet in de Wereld van de Wijsheid.

Als mens heb je daar geen contact mee en er is vanuit de denkkap ook geen woord voor. Een volbewuste is door zijn lessen gegaan en alles heeft opgeruimd aan oude ladingen. Uit deze mens komt een zigzaggende witte energie. Deze zigzaggende energie, die zuiver is, zonder pretenties van helpen of wat voor emoties dan ook, heeft een verheffende werking. De mens die deze energie ontvangt, heeft daardoor de mogelijkheid om even boven zichzelf uit te stijgen en naar zijn eigen emoties te kijken. 

Dus zodra je door je eigen lijden heen bent gegaan, zie je wel dat een ander mogelijk lijdt, maar je weet tegelijkertijd ook dat het een les is voor die ander.

​

.